W krainie czarów

580

wielki mag,mądry alchemik co chce ołów w złoto zmienić
mieszka sam na krańcach świata tam gdzie czas swój warkocz splata,
stare księgi w dzień studiuje, w noc odprawia rytuały
stapia,miesza,transmutuje nie ustając przez rok cały

lecz raz w roku nocą ciemną zakłada szatę tajemną
szata to niezwykła wielce- bo odmładza jego serce
ponad czasem go przenosi, gdzieś w nieznane całkiem strony
siwe włosy wiatr unosi, znika starzec pochylony

chłopiec w szatę przyodziany po ulicach dziarsko chodzi
roześmiany,rozczochrany niecierpliwy-jak to młodzi
czasem spotyka dziewczynę o płochym,zalotnym spojrzeniu
osacza ja jak zwierzynę gdzieś w pustym, odludnym cieniu
mówi jej:
- moje złoto! spójrz jak się księżyc rozjaśnił
chciałbym cię tylko dotknąć jak w snach lub wyobrażni
nie opieraj się miła nie broń i nie uciekaj
noc nam się rozmarzyła a więc i ty nie zwlekaj
zostań tu ze mną, nie odchodż tylko mnie miła dotknij
będzie nam słodko,tak słodko i nie będziemy samotni
a rankiem szatę narzucę by zniknąć na końcu świata
może za rok powrócę bo czas się jak warkocz splata
***
rankiem odszedł przez rok cały
zgłębiać kruche ksiąg annały
żeby znowu w lata szczycie
smakować zwyczajne życie.... 

autor- babulka